'Bazı sufi kılığına girmiş cahiller, tasavvufun esaslarını bozdular, yolunu harap ettiler, yeni icat ettikleri birtakım isimlerle onun gerçek manasını değiştirdiler. Bu cahil insanlar, tamaha (mal hırsına) helalinden artış dediler. Kötü ede...be ihlâs ismini verdiler. Hak ölçülerine uymayan sözlerine şatahat dediler. Kötü şeylerden zevk almaya, gönül hoşluğu (huzur bulmak) dediler. Nefsin kötü arzularına uymaya, ibtila (Allah’tan gelen bir imtihan) ismini verdiler. Dünya malına yönelmeye, hayır sebeplerine ulaşma dediler. (kendilerine muhalefet edenlere karşı) kötü davranışa, savlet (din adına atılganlık) ismini verdiler. Cimriliğe, dilenciye yüz vermemek dediler. Kötü ve bozuk konuşmaya melâmet (kendini gizleme) dediler.
Hâlbuki bunların hiçbiri gerçek sufilerin yolu değildir.'
Ebu’l-Abbas ed-Dineveri (rh)
( İmam Kuşeyrî, Risâle, s. 169 )
