İmam Zeynel Âbidin’den (r.a.) rivayet edilir:
—Bir gün büyüklerden bir zatın yanında bulunuyordum. Orada bulunan bazı kitaplardan okumak istedim. İçlerinden birini açtım. Okurken bir yanlış gördüm. Düzeltmek için o zatın elinde bulunan bıçağı istedim:
—O bıçağı bana ver, şu yanlışı kazıyıp düzelteceğim, dedim.
Verdi, düzelttikten sonra iade ettim. Sonunda bana hitaben dedi ki:
—Bir daha böyle bir şey yapma. Hiç kimseden bir şey isteme. Benden bıçak istemekle dilenci durumuna düşüyorsun ve himmetin azalıyor.
Unutma ki Rasûlullah (s.a.v.) Efendimiz; Sevban (r.a.)’a şöyle buyurdu:
—Hiç kimseden bir şey isteme.
Bu emirden sonra, Sevban (r.a.) hiç kimseden bir şey istemedi. Yolculukta kamçısı elinden düşse, binek üstünde olsa dahi iner kendisi alırdı. Hiç kimseye:
—Şu yere düşen kamçımı bana ver, demezdi.
Ahmed Er Rufai(k.s.)
