Peygamberimiz (s.a.v) şöyle
dedi: "Şu beş şeyi ölünceye kadar bırakmam: Kölelerle birlikte yer
sofrasında yemek yemek, çıplak sırtlı eşeğe binmek, elimle keçi
sağmak, yünden dokunmuş elbise giymek ve çocuklara selâm
vermek. Bunları, benden sonra sünnetim olsun diye yapıyorum."
[İlel'üş-Şerâyi, s.130, bab:108, h:1]
**
Mekarim'ul-Ahlâk adlı eserde şöyle deniyor: "Peygamberimiz (s.a.a) vücudundabir sivilce çıktığını görünce Allah'a sığınır, O'na karşı âcizliğini,güçsüzlüğünü dile getirir, O'na yalvarıyordu. Kendisine, 'Ey
Allah'ın Resulü, bu önemsiz bir şeydir.' diyenlere de, 'Allah isteyince
küçük bir şeyi büyütür ve büyük bir şeyi de küçültür.' diye cevap
verirdi." [c.2, s.413]
**
el-Kâfi adlı eserde müellif kendi rivayet zinciriyle Cemil b.
Derrac'tan İmam Cafer Sadık'ın (a.s) şöyle buyurduğunu nakleder:
"Peygamberimiz (s.a.a) bakışlarını ashabı arasında bölüştürür ve
her birine eşit şekilde bakardı. Arkadaşları arasında ayaklarını uzatarak
oturduğu hiç görülmemiştir. Biri ile el sıkıştığında, karşı
taraf elini bırakmadan elini çekmezdi. Herkes bu durumun farkında
olduğu için onunla kim el sıkışsa, elini kendine doğru çekerek,
Peygamberin elini bırakırdı." [Usûl-i Kâfi, c.2, s.671, h:1]
**
Mekarim'ul-Ahlâk adlı eserde şöyle deniyor: "Peygamberimiz (s.a.a)
hayvan sırtındayken hiç kimsenin yanında yaya yürümesine izin
vermezdi. Mutlaka yanındakini de bineğine alırdı. Eğer adam binmeyi
reddederse 'Önümden git ve istediğin yerde buluşalım' derdi."
[s.22]
**
Yine aynı eserde Ebu'l-Kasım Kufî'nin, Kitab'ul-Ahlâk adlı
eserde şöyle dediği nakledilir: "Rivayetlerden edindiğimiz bilgiye
göre Peygamberimizin (s.a.a) şahsı için intikam aldığı asla görülmemiştir.
O her zaman affeder, karşı tarafın kusurunu bağışlardı."
**
Yine aynı eserde verilen bilgiye göre Peygamberimiz
(s.a.a) arkadaşlarından birini üç gün görmeyince ne olduğunu sorardı.
Eğer yolculuğa çıkmışsa, ona dua eder; eğer evinde olursa,
onu görmeye gider ve eğer hasta olduğunu öğrenirse, ziyaretine
koşardı." [s.19]
**
Yine aynı eserde verilen bilgiye göre Enes b. Malik şöyle
diyor: "Peygamberimize (s.a.a) hizmet ettiğim dokuz yıl boyunca
bana, 'Şu işi şöyle yapsaydın ya.' dediğini veya herhangi bir konuda
beni azarladığını hiç hatırlamıyorum." [s.16]
**
İhya'ul-Ulûm'da verilen bilgiye göre Enes b. Malik şöyle diyor:
"Peygamberimizi (s.a.a) hak üzere gönderen Allah adına
yemin ederim ki, hoşuna gitmeyen hiçbir iş için bana, 'Bunu niye
yaptın?' dediği olmadı. Eşleri ne zaman beni azarlamağa kalkışsalardı,
'Bırakın onu, onun yaptığı kitap ve takdir gereğidir' derdi."
[c.7, s.112]
**
Yine aynı eserde Enes b. Malik'ten şöyle rivayet eder: "Kim
olursa olsun, ashabından biri veya bir başkası Resulullah'ı (s.a.a)
kendisini çağırdığında ona, "Lebbeyk=buyur" diye karşılık verirdi."1
[c.7, s.145]
**
Musa b. İmrân b. Bezî'
şöyle dedi: "Bir gün İmam Rıza'ya (a.s) 'Canım sana feda olsun,
insanların rivayet ettiklerine göre Peygamberimiz (s.a.a) bir yere
giderken kullandığı yolu değiştirerek başka bir yoldan dönerdi. Bu
rivayet doğru mu?' diye sordum. İmam bana şu cevabı verdi: 'Evet,
doğrudur. Ben de çoğu zaman öyle yaparım. Sen de öyle yap.' Ardından
İmam, 'Bil ki eğer böyle yaparsan, daha çok rızk elde edersin.'
dedi." [Fürû-i Kâfi, c.5, s.314, h:14]
**
Mekarim'ul-Ahlâk adlı eserde verilen bilgiye göre, Peygamberimizin
(s.a.a) bir sürme kalemi vardı. Her gece onunla gözlerine
sürme çekerdi. Kullandığı sürme, İsmid (Antimon) sürmesi
(taşı) idi. [s.34]
**
İmam CaferSadık'tan (a.s) İmam Ali'nin (a.s) şöyle dediğini nakleder: "Bıyıklaragüzel koku sürmek, peygamberlerin ahlâkındandır ve amelleriyazan meleklere saygı göstermektir." [Fürû-i Kâfi, c.6, s.510, h:5]
**
Men La Yahzuruh'ul-Fakih adlı eserde müellif kendi rivayet
zinciriyle Muaviye b. Ammar'dan İmam Cafer Sadık'ın (a.s) şöyle
buyurduğu nakledilir: "Peygamberimiz (s.a.a) yolculukları sırasında
yokuş aşağı inerken, 'La ilâhe illallah' ve yokuş yukarı çıkarken,
'Allahu Ekber' derdi." [c.2, s.179, h:1]
**
İmam MuhammedBâkır (a.s) şöyle diyor: "Resulullah (s.a.a) uykudan kalkar kalkmaz mutlaka Allah için secdeye kapanırdı." [s.39]
**
Kutb'un ed-Daavat adlı eserinde şöyle deniyor: "Rivayet
edildiğine göre, Peygamberimiz (s.a.a) hiç yaslanarak yemek yemedi.
Sadece bir kere yaslanarak yemeğe başladı, arkasından
hemen yere oturdu ve 'Allahım, ben senin kulun ve resulünüm'
dedi."
s.a.v.
