..Tasavvufi hayatımın başındagece-gündüz ölümü düşünerek geçirdiğim zamanlarım çok oldu. Ben ölümü düşünerek felah buldum. Nefsimi ölümü düşünerek ezdim. O günlerde ölümü düşünerek akşamdan seher vaktine kadar ağladığım zamanlar oludu. Yine böyle bir gece ağlamış ve şöyle dua etmiştim: "İlahi, Senden ruhumu ölüm meleğinin değil , senin kabzetmeni diliyorum.
Gözlerim kapandı. Rüyamda çok güzel yüzlü ihtiyar bir adam gördüm. Kapıdan içeri girip yanıma geldi. Ona: "Sen de kimsin?" dedim. "Ben ölüm meleğiyim" dedi. Dedim ki: "Ben Allahu Tealadan (C.C) ruhumu kendisinin kabzetmesini, senin kabzetmemeni dilemiştim!" Bana dedi ki "Niçin böyle dua ettin? Benim ne günahım var? Ben sadece görevli bir memurum. Bazı kimselere yumuşak davranmakla, bazı kimselere de sert davranmakla emrolunurum." Bana sarıldı ve ağlamaya başladı. Ben de onunla birlikte ağladım. Sonra ağlayarak uyandım..
Abdulkadir Geylani (K.S)
