„İşte, bir vakit cehennemden bana gösterilen şey buydu. Cehennemliklerin tartişmasi, münazaralarda birbirlerine karşi kanit getiren görüş ayriliğina düşmüş kimselerin tartişmalarina benzer.Bunu gördüğümde, Allah’in beni muttali kildiği hali hatirladim. Bütün rahmetin (Allah’tan gelen şeyleri) kabul, peygamberden ögrenme ve Kitap-Sünnet sinirinda durmada olduğunu gördüm. İnsanlar „bir peygamberin yaninda tartişmak uygun değildir“hadisini görmezden gelmişlerdir. Peygamberin hadisinin varliği, bizzat peygamberin bulunmasi gibidir ve onun bir hadisi zikredildiğinde, tartişmak uygun değildir. Peygamberin hadisi rivayet edildiğinde, onu duyan kişi sesini yükseltmez. çünkü Allah söyle buyurur :“Sesinizi Peygamberin sesinden fazla yükseltmeyin.“(hucurat,2) Allah ehline göre, peygamberin sesi ile sözünün aktarimi arasinda hiçbir fark yoktur.(s.a.v.)“
Muhyiddin ibn Arabi(r.a.)
Fütuhat II-402
