“Bu yüce mertebeye rabliğiyle giren kimse, tutuşmuş bir kandil ile giren kimseye benzerken kulluğu ile giren kimse, işiği bulunmayan bir fitil ile veya avucunda yanan, ancak tutuşmamiş bir odun parçasi bulunduğu halde giren kimseye benzer. Bu iki kişi bu yüce mertebeye böyle girince, üzerlerine Rahman’dan bir nefes eser.Bu esinti nedeniyle kandil söner, odun tutuşur.Böylelikle kandil sahibi karanlik, odun sahibi ise işik veren bir nur içinde dişari çikar.Hazirliğin insana verdiği şeye bakiniz!”
Muhyiddin ibn Arabi (r.a.)
